Rivieren hebben een sterke symbolische betekenis die diep geworteld is in verschillende culturen en geloofssystemen over de hele wereld. 

Rivieren symboliseren vaak de stroming van tijd en het voortdurende verloop van het leven. Net zoals een rivier constant stroomt, vertegenwoordigt het de voortdurende veranderingen en de onophoudelijke voortgang van het leven. Zen hebben een cyclus van bron tot monding, waarbij ze meanderen, obstakels overwinnen en uiteindelijk samenkomen met de oceaan. Deze cyclus symboliseert vaak de levenscyclus, transformatie en groei.

Rivieren doorkruisen landschappen en verbinden verschillende gebieden met elkaar. Ze kunnen symbolisch staan voor eenheid en verbondenheid tussen mensen, culturen en plaatsen. Net zoals rivieren stromen en grenzen overschrijden, brengen ze een gevoel van verbinding en gemeenschappelijkheid.

In verschillende tradities worden rivieren gezien als heilig of spiritueel reinigend. Het ritueel van baden in heilige rivieren wordt vaak beschouwd als een manier om zonden af te wassen, te zuiveren en vernieuwing te brengen voor de ziel.

Rivieren dragen vaak een zekere diepte met zich mee. Net zoals diepe wateren hun geheimen verbergen, kunnen rivieren symbool staan voor de diepten van kennis, wijsheid en mysterie.

Een mooi gedicht van  Khalil Gibran zegt het volgende:

Er wordt gezegd dat
een rivier beeft van angst voordat ze de zee ingaat.

Ze kijkt terug naar het pad dat ze heeft afgelegd,
vanaf de toppen van de bergen,
de lange kronkelende weg door bossen en dorpen.

En voor haar
ziet ze een oceaan die zo groot is
dat het lijkt alsof ze er binnengaat
alsof ze voor altijd verdwijnt.

Maar er is geen andere manier.
De rivier kan niet terug.

Niemand kan terug.
Teruggaan is onmogelijk in het bestaan.

De rivier moet het risico nemen
om de oceaan in te gaan,
want alleen dan zal de angst verdwijnen,
want daar zal de rivier weten
dat het niet gaat om het verdwijnen in de oceaan,
maar om het worden van de oceaan.